İzmir’den ayrılmadan önce, hiçbir plan yapmadan çizmiştim bunu. Aslında o an bilerek değil, içimde biriken şeyi dışarı çıkarmak için elim kaleme gitmişti. Şehrin kokusu, ışığı, sesleri… hepsi sanki bende bir yer kapatıyordu, ben de o sıkışan yeri çizgiye boşaltıyordum. İnsanın bir şehirle arasında kurduğu bağ bazen fotoğrafa sığmaz, kelimeler de yetmez. Benim için “ayrılmadan önce çizmek” hep bir tür kapanış ritüeli oldu. Bir şehrin bende bıraktığını, o şehirden ne aldığımı,